SÖZ RAHMETE DEĞİNCE

Yağmurla yıkadım ellerimi
Ellerim kirlere uzanmaz benim.
Üstünde yağmur dizeleri dolaşır
Yalana, talana dolanmaz dilim.

Bozkırlar, yazları yağmurla aşar
Damla damla birikmiş umut sarnıçlarında.
Şahittir yıkandıkça gülen bir kilim
Yağmurdan boşanmış çay kenarlarında.

Bozkır güzelleri dosdoğru yaşar
Anadolu?yu gergef gibi dokurlar.
Bir ilmiği düşer savaş meydanlarına
Bir ilmiği ilahi olur, okurlar.

Bilirim, bunlar yağmurla yıkanmış
Ahretten dökülmüş bahçelerdir çiçeğe.
Hüsranın en büyüğü küsmektir yağmura
Oysa yağmur rahmettir söz ötesi neşeye.

İBRAHİM KALABALIK
Edebiyat Öğretmeni